Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

"Αμφιβολίες! Το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές/Αμφιβολίες τρελλές..."

...έλεγε έτσι ένα τραγουδάκι της δεκαετίας του '70 και αν υπήρχε ένα έθνος τερματοφυλάκων θα έπρεπε να το έχει κάνει εθνικό του ύμνο.

Γιατί τι είναι η ζωή του τερματοφύλακα πέρα από μια διαρκής επιλογή, μια μεγάλη ατελείωτη σειρά αποφάσεων, αποφάσεων που μπορεί να καθορίσουν την μοίρα ενός αγώνα , ενός πρωταθλήματος, μιας ζωής μερικές φορές;




Ο τερματοφύλακας πρέπει να αποφασίσει πολλά πράγματα στη διάρκεια ενός παιχνιδιού και καμμιά από τις αποφάσεις που καλείται να πάρει δεν είναι ανώδυνη ή (καλύτερα) δεν είναι αδύνατον να εξελιχθεί σε εξαιρετικά επώδυνη.




Η πιο δύκολη απόφαση και αυτή που πρέπει να ληφθεί στον μικρότερο δυνατό χρόνο είναι αν θα πραγματοποιήσει έξοδο ή αν θα μείνει μέσα στην εστία του. Στατιστικές έρευνες με ειδικά ερωτηματολόγια έχουν δείξει πως εκείνο που φοβούνται περισσότερο οι νέοι -εκπαιδευόμενοι- τερματοφύλακες σε παιδική ή εφηβική ηλικία είναι να πραγματοποιήσουν έξοδο σε ψηλές μπαλιές μακριά από το τέρμα τους. Οι ειδικοί έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν αυτή τη φοβία με βάση την δυσκολία που παρουσιάζει η συγκεκριμένη αγωνιστική προσπάθεια του τερματοφύλακα, που είναι πράγματι μία από τις πλέον ζόρικες να πραγματοποιηθούν σωστά ενέργειες. Ακόμα υπάρχει και κάτι άλλο που καθιστά την απόφαση για έξοδο ή μη πραγματικά βασανιστική:Η αποτυχημένη, η λανθασμένη , η ασταθής έξοδος είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο από τον πολύ κόσμο λάθος του γκολκίπερ. Μπορεί στην διάρκεια του παιχνιδιού κάποιος να κάνει κι άλλα λάθη, ίσως δεν τοποθετεί σωστά το κορμί του πίσω από την μπάλα, ίσως σε μια επέβαση πήγε με το λάθος χέρι, δηλαδή όχι με εκείνο που επέβαλε το ύψος που πήρε η σφαίρα μετά το σουτ του αντιπάλου, ίσως δεν στάθηκε σωστά στην "διχοτόμο", ίσως προσπάθησε χαμηλή έξοδο στα ποδιά του επεχόμενου επιθετικού όχι την ώρα που αυτός προσπαθούσε να κοντρολάρει την μπάλα , αλλά αφού τα είχε καταφέρει, ίσως , ίσως , ίσως...Όμως αυτά τα λάθη εκτός από τους ειδικούς της δουλειάς ελάχιστοι θα τα αντιληφθούν. Αντιθετως η κακή έξοδος σε σέντρα δεν θα ξέφευγε ούτε από το αγύμναστο και ηλικιωμένο μάτι της γιαγιάς του δράστη.Δυστυχώς...




Άλλη αιώνια αμφιβολία του φύλακα της εστίας είναι η προφανής:"Να αποκρούσω ή να μπλοκάρω" και αν μπλοκάρει θα πρέπει πάλι να αναρωτηθεί: "σε ποιον να την δώσω; Μήπως να σουτάρω μέσα; Και αν ναι που; Ποιον να σημαδέψω;" και στην επόμενη επίθεση της άλλης ομάδας πάλι θα αμφιβάλει για τις προθέσεις των αντιπάλων: " θα σεντράρει ή θα σουτάρει ή θα πασάρει;".








Τερματοφύλακες γίνονται εκείνοι που έχουν μάθει να ζουν με τις αμφιβολίες τους , που δεν έχουν στη ζωή τους βεβαιότητες ή που έστω είναι έτοιμοι κάθε στιγμή να τίς αμφισβητήσουν.




Καλοί τερματοφύλακες γίνονται εκείνοι που υπερασπίζονται τις αποφάσεις τους, που φτάνουν τις επιλογές τους στα άκρα ό,τι κι αν τους στοιχίσει αυτό, που τρέχουν μέχρι να φτάσουν, που ταξιδεύουν ως την άκρη του κόσμου, που γελάνε μέχρι να τελειώσει η ανάσα τους, που ερωτεύονται μέχρι να πεθάνουν, που όταν βγαίνουν απ' το τέρμα δεν γυρίζουν πίσω...

1 σχόλιο:

Kefalonitis είπε...

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον θα παρουσίαζε και η argot για τους τερματοφύλακες. Αναφέρω ενδεικτικά: "σερβιτόρος" - όταν σερβίρει την μπάλα στον αντίπαλο, μετά απο ασταθή έξοδο, "Παλαμάκιας"-πήγε να πίασει μπάλα και κτύπησε παλαμάκια, "μανταλάκιας"-παραλλαγή του παλαμάκια, "μεσολόγγης"-παραπέμπει στον παλιό τερματοφύλακα της Α.Ε.Κ θεολόγη Παπαδόπουλος με κάποια αδυναμία στις εξόδου, αλλά και σε κάθε γκολκήπερ που πραγματοποιεί ηρωική έξοδο απο την εστία του συχνά με αδοξο αποτέλεσμα, "Η έξοδος του Μεσολογγίου"-ανάλογο με το προηγούμενο..., υπάρχουν κι άλλα που τώρα μου διαφεύγουν. Άντε και καλές εξόδους!!!