Η Μεγάλη των Τερματοφυλάκων Σχολή

Είναι πανθομολογούμενο πως η μεγαλύτερη σχολή τερματοφυλάκων στον κόσμο είναι η ιταλική. Πράγματι στην Ιταλία έχει εξελιχθεί ο τρόπος που αντιμετωπίζεται αγωνιστικά ο ρόλος του τερματοφύλακα και έχει προχωρήσει ιδιαιτέρως η έρευνα πάνω στην προπονητική των αθλητών που αγωνίζονται στη συγκεκριμένη θέση.

Τα αποτελέσματα είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού καθώς δεν υπάρχει χρονιά που να μην βρίσκεται ένας Ιταλός τερματοφύλακας μέσα στους τρεις-τέσσερις καλύτερους στον κόσμο.

Ας θυμηθούμε τον Αλμπερτόζι, λίγο μετά τον Τζοφ (αλλά και τον πολύ καλό Ιβάνο Μπορντόν που έμεινε στη σκιά του), αργότερα τους Τζένγκα, Παλιούκα, Γκάλι, τον Περούτσι που έπαιζε ως πολύ πρόσφατα σε ηλικία 43 ετών, σήμερα ακόμα τον Τόλντο και φυσικά τον -πιθανότατα καλύτερο στον κόσμο- Τζανλουΐτζι Μπουφόν.

Φυσικώ τω λόγω λοιπόν στο ιταλικό πρωτάθλημα συναντάμε μερικούς από τους καλύτερους διεθνώς τερματοφύλακες. Είναι προφανές πως για να αγωνιστεί με επιτυχία κάποιος ξένος τερματοφύλακας στην Ιταλία θα πρέπει να είναι εξαιρετικός. Σε μία χώρα που απέτυχε ο μεγάλος Έντβιν Φαν ντε Σααρ, τα παραδείγματα μη Ιταλών επιτυχημένων γκολκίπερ είναι λίγα, αλλά χαρακτηριστικά: Ο Βραζιλιάνος Τζίντα της Μίλαν είναι ένας, ο Μάννινγκερ της Γιούβε είναι ένας άλλος και φυσικά ένα μπράβο αξίζει και στον δικό μας Δημήτρη Ελευθερόπουλο που εδώ και κάμποσα χρόνια καταφέρνει να τον εμπιστεύονται ομάδες της "γείτονος".

Στο βίντεο που θα δείτε μέσω του παρακάτω συνδέσμου θα πάρετε μια ιδέα από τις καλύτερες στιγμές των τερματοφυλάκων του "campionato" για το 2008. Έτσι για να αποχαιρετίσουμε όμορφα τη χρονιά που φεύγει. Προσέξτε ειδικώς την επέμβαση του Αμπιάτι (είναι εκείνη στο νούμερο 5). Καλή διασκέδαση και Καλή Νέα Χρονιά!!!

http://www.youtube.com/watch?v=xTPhqdHnYqI

....................

Δολοφονία

Το ιστολόγιο του "Ανεξιχνίαστου Ιππότη" εκφράζει τη φρίκη του για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός παιδιού 15 μόλις ετών από ασυνείδητα και επίορκα όργανα της Ελληνικής Αστυνομίας και τη συμπαράσταση του στους κοινωνικούς αγωνιστές που διαδηλώνουν σε κάθε ελληνική πόλη και στο εξωτερικό.

Ο παππούς.

Ο σημαντικότερος "παππούς" του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι παλαιότερος και από την ίδια την ομάδα που αγωνίστηκε.Τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Γεννήθηκε στα 1907 στον Πειραιά και βαδίζει φέτος αισίως στα 101 χρόνια του. Είναι φυσικά ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος.

Τερματοφύλακας του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδος προπολεμικώς, αφηγείται την ιστορία του αγώνα της Εθνικής Ελλάδος στο Μιλάνο για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα 1934. Όταν είδαν οι Έλληνες διεθνείς στα αποδυτήρια τους Ιταλούς, σωματώδεις, ψηλούς και με φήμη εξαιρετικών ποδοσφαιριστών τους κατέλαβε σχεδόν πανικός. Ο κυρ-Αχιλλέας τότε εμψύχωσε τους συμπαίκτες του λέγοντας: "Τι φοβάστε μωρέ; Μάνα τους γέννησε κι αυτούς, μάνα μας γέννησε κι εμάς!" και άρχισε να τραγουδάει το "μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά".

Από τις πρώτες στιγμές του αγώνα η ελληνική εστία δέχτηκε ασφυκτική πίεση από τους Ιταλούς -που στο τέλος αυτού του μουντιάλ ανακηρύχθηκαν πρωταθλητές κόσμου- και σε μια από τις πρώτες φάσεις έπεσε η τραγιάσκα του Αχιλλέα στο έδαφος. Για να καταφέρει να την μαζέψει, σε κακά χάλια και τσαλαπατημένη από τα πόδια συμπαικτών και αντιπάλων, χρειάστηκε να περάσουν δεκαεπτά (17) ολόκληρα λεπτά και αυτό πρέπει να είναι ένα από μεγαλύτερα ρεκόρ συνεχούς άσκησης πίεσης σε μία εστία. Για την ιστορία το τελικό σκορ ήταν 4-0 υπέρ της Εθνικής Ιταλίας και παρά ταύτα ο Γραμματικόπουλος δέχτηκε πρόταση μεταγραφής στη Μίλαν,φανταστείτε πόσα είχε πιάσει ο "παππούς"...